بخش EMU  

رییس بخش: دکتر وحید صالحی فر متخصص مغز و اعصاب ،فلوشیپ صرع

سرپرستار: آرمیتا دارابیگی، کارشناس پرستاری

تعریف  بخش:

EMU سه حرف اول Epilepsy Monitoring Unit می­باشد. به آزمایشی که در این بخش انجام می­شود LTM می­گویند. این بخش همانطوری که از اسم آن بر می­آید  برای بررسی حملات صرعی است. در این بخش طی مدتی که بیمار بستری است بطور مداوم نوار مغزی بیمار بهمراه فیلم ویدئویی همزمان ثبت می­گردد و در صورت بروز حمله توسط پرستار مسئول مورد معاینه قرار گرفته میزان هوشیاری و قوای شناختی بیمار در حین حمله امتحان می­شود و از بیمار مراقبت بعمل می­آورد تا مبادا آسیبی متوجه ایشان شود. جهت ثبت نوار مغزی لازم است الکترودهای ثبت کننده روی سر بیمار گذاشته شود. این الکترودها مانند الکترودهای نوار مغزی معمولی است لیکن برای نوار مغزی معمولی  ۲۳ الکترود استفاده می­شود حال آنکه در LTM حداقل از ۳۳ الکترود بکار گرفته می­شود.

چون قرار است الکترودها مدت طولانی درمحل باقی بمانند لازم است با یک مادۀ مخصوص به نام کلودیون  در محل خود ثابت شوند. الکترودها از جنس نقره و یا طلا می­باشند. کلودیون و الکترودها بخودی خود ضرری ندارند.سیم­ها و الکترودهایی که به بیمار متصل می­شوند شوک یا برق به فرد وارد نمی­کند، بلکه برای گرفتن تغییرات الکتریکی مغز از طریق پوست سر می­باشد. برق شهر هیچ ارتباطی با بیمار ندارد و حتی در صورت بروز اتصالی و یا واقعه پیش­بینی نشده برای افراد خطر برق­گرفتگی وجود ندارد. گرچه بیمارانی که در این بخش بستری می­شوند بعنوان بررسی حملات صرعی یا اپی­لپسی بستری می­گردند لیکن آخرالامر مشخص می­شود که تمام آنها اپی­لپتیک نیستند.

این آزمایش سه رل اصلی دارد:

۱-      افتراق حملات صرعی ار حملات غیر صرعی

۲-      تشخیص صرع­های ژنرالیزه از صرع­های کانونی

۳-      تعین کانون و یا کانون­های مولد صرع

 

معمولاً سه گروه برای LTM معرفی می­شوند:

۱-      کسانی که مکرراً دچار حملات می­شوند و درمان دارویی ناموفق بوده است.

۲-      کسانی که ماهیت حمله­های آنها مشخص نیست.

۳-      کسانی که کاندید عمل جراحی صرع هستند.

 

یکی از آزمایشات الزامی قبل از جراحی صرع LTM است. در این آزمایش سعی می­شود کانون و یا کانون­های مولد اپی­لپسی معین شوند؛ بدین وسیله محدودۀ جراحی یا نوع و محدودۀ بررسی بعدی مشخص می­گردد.حملات اغلب افرادی که در این بخش بستری می­گردند با تغییرات دارویی کنترول می­شود و یا کاهش قابل توجه پیدا می­کنند.تعداد کمی از بیماران برای عمل جراحی انتخاب می­شوند. البته عمل­های جراحی که تا کنون انجام شده است بسیار موفقیت­ آمیز بوده است.